بیست و پنج سال پیش وقتی برای ادامه کار، از دانشگاه شیراز به بخش گوارش و کبد بیمارستان شریعتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران منتقل شدم، تنها عضو هیأت علمی بخش بودم. در آن زمان، مسئولیت 3 دستیار فوق تخصص در رشته گوارش و بخش بستری با 18 تختخواب و درمانگاه را برعهده داشتم. اتاق کوچکی درون بخش طبی 2 برای انجام اندوسکوپی وجود داشت. امکانات آموزشی یکجا متمرکز نبود و پژوهش معنی دار و مهم، یک رویای دور بود. با تلاش همکاران جوان و شور و ذوق فراوانی که وجود داشت برنامه توسعه بخش گوارش و اندوسکوپی همراه با تاسیس اولین مرکز تحقیقاتی گوارش و کبد در ایران طراحی شد.